Stanął przede mną i wpatrując się we mnie upadł na kolana. -Co ty robisz, zwariowałeś? Zaczęłam Go podnosić. Bezskutecznie. -no wstawaj. - nie wstanę i już. powiedział tym szarmanckim głosem który tak kochałam. -wszyscy się na nas patrzą. mówiłam ze śmiechem. -mnie to nie przeszkadza i tak nie wstanę dopóki nie powiesz, że chcesz ze mną być..już na zawsze, już do końca. -ale co ty mówisz, przecież jesteśmy razem i mi się ani śni cię opuszczać. mówiłam ciągnąc Go za rękę. -ale powiedz że tak będzie. mówił ze łzami w oczach, grzebiąc w kieszeni i wyciągnął piękne, aksamitne, krwistoczerwone pudełeczko i patrząc mi w oczy wyszeptał -Kocham Cię. -wariat. powiedziałam z uśmiechem całując Go i szepcząc do ucha.-tak.tak właśnie będzie kochanie. |imagine.me.and.you|

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!