|
"Lata upłynęły, ale dalej to ten sam mechanizm. Może to nie ty rodzisz płacze domów skuty krzykiem. Patologia chowa radość ucinając życie, to tu widzę, bo po kościach smak pozostał. Ściany, które wiedzą wszystko, okna już do końca z rysą. Coraz częściej wokół więcej widać, nie rodzina, ale widma. Domy, w których drzwi zamknęła krzywda."/Bobik
|
Dodaj komentarz
