|
Nienawidze ich wszystkich. Rodziców którzy nie rozumieją dlaczego chciałam to zrobic. Kuzynki, która mówi mi ze jestem głupia, nie mając pojęcia jak bardzo mnie rani. Tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie od dawna i zadają głupie pytania w stylu " co tam u Twojego" lub " ooooo zostawił Cie?". Mojej wychowawczyni która powiedziała mi, ze jesli nie zaczne jesc to umówi mnie z psychologiem nawet bez zgody rodziców. Nienawidze lekarzy, którym udało sie mi "pomóc", oczywiscie ich zadaniem. Nienawidze szpitala, łozka, ludzi którzy dziwnie patrza. Psychologa, który nie wierzy w miłośc. A najbardziej nienawidze siebie bo wciaz nie pozwalam nikomu powiedziec CI o tym co przezywam od tamtego wieczora.
|
Dodaj komentarz
zyciejesttakiejakiemusibyc:
Jak ja ciebie rozumiem . Wszyscy ranią i to nawet nie wiedząc jak . Wszyscy się wpierdalają chcą pomóc ... zazwyczaj to działa jeszcze gorzej . Pamiętam to . Chciałam tylko świętego spokoju . Chciałam wreszcie nic nie czuć . A samobójstwo wydawało się jedynym sposobem by to uzyskać ...
niemand:
Doskonale Cię rozumiem. Też tak miałam, ale odkąd pozwoliłam samej sobie zakochać się na nowo, życie znowu nabrało sensu. I kocham je. Daj szansę sobie ;). 3mam kciuki
