Pomimo tego, że uwielbiałam być sama, od dwóch miesięcy staram się mieć zawsze kogoś przy sobie, z kim mogłabym bez przerwy rozmawiać, żartować i cieszyć się ze wszystkiego, bo gdy jestem sama, myślę zawsze o kimś, kogo już nie ma. I w ten oto sposób moje życie znowu się zmieniło. Już nie lubię niedziel, nie lubię być sama- bez przyjaciół, czy siostry. Jeśli nie mam z kim rozmawiać męczę kota, albo w myślach przeprowadzam dialogi z obcymi ludźmi obserwując ich jak jakaś idiotka. To samo mają rzeczy, takie jak plakaty w autobusie, torba, w której szukam komórki, komórka, szalik, paznokieć, kwiaty lub drzewa. Będę to robić tak długo, aż w końcu nie będę pamiętać, żeby zacząć myśleć o tej osobie..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!