Schodziłam po schodach. On podbiegł do mnie i bez słowa przyglądał się mojej twarzy. Miał ten wspaniały usmiech, który wręcz ubóstwiałam. Przez całą przerwe chodził za mną krok w krok, a ja nic nie zrobiłam. Byłam zbyt dumna na jakikolwiek krok. Serce szalało, nie czułam nóg, właściwie nic nie czułam. Bałam się jedynie, że wyczyta z mojej twarzy jak bardzo jest dla mnie ważny. Koniec przerwy, przepuściłam kolejną szanse na kontakt z nim.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!