W brzuszku mamy rozmawiają ze sobą bliźnięta. Jeden z nich pyta drugiego: - Wierzysz w życie po porodzie? - Jasne. Coś musi tam być. Mi się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to, co będzie potem. - To głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jakby miało wyglądać? - No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, jeść buzią... - To przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywimy się przez pępowinę. - No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę, a ona będzie się o nas troszczyć. - Mamę? Ty wierzysz w mamę? Kto to według Ciebie w ogóle jest? - No przecież jest wszędzie wokół nas ... . Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było. - Nie wierzę! Żadnej mamy jeszcze nie widziałem, czyli jej nie ma. - No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę, że prawdziwe życie zaczyna się później.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!