|
Najpiękniejsze i zarazem najokrutniejsze w miłości są wspomnienia. Te cudowne retrospekcje przeżytych chwil, którymi się duszę. Wiem że to już się nie wydarzy, że nikt nie ukoi mojej tęsknoty i bólu niespełnionych marzeń. Z biegiem czasu wybaczę mu to rozczarowanie, ale nigdy nie zapomnę tych wszytskich magicznych chwil, które razem mieliśmy szczęście przeżyć. Pierwsza milość, tak piękna i niesamowita miała nie mieć szczęśliwego zakończenia, miała w ogóle nie mieć końca. Jednak wszystko ma swój kres, a zwłaszcza wtedy kiedy się o to nie walczy. W każdym razie, trudne do zniesienia są te wszystkie wyjątkowe chwile. Kiedy calował mnie bez tchu, dobrych pare godzin, całą mokrą od deszczu, nic się nie liczyło. Zimno nie stwarzało żadnych problemów, nasza miłość była najgorętrzą ze wszystkich. Nocne wieczory przy wielkiej wodzie. Pocałunki na polanie wśród milionów gwiazd. Nasza miłość i szczęście, które miało nie przeminąć. Dusi mnie to od środka i nie daje normalnie funkcjonować.
|
Dodaj komentarz
