Wiem jak to jest nie spać tydzień. Gdy oczy są podkrążone jakbyś dostała porządny wpierdol. Powieki same lecą w dół, ale nie potrafisz zasnąć - boisz się snów. Boisz się zamknąć oczy, i zobaczyć to co kiedyś było Twoim największym szczęściem. Boisz się, że wspomnienia zniszczą Cię na zawsze. To jest jak obsesja, której nie wyleczy nawet najlepszy psychiatra. Wiem, gdy serce zaczyna walić coraz mocniej, nie jesteś w stanie pisać, bo ręce Ci się trzęsą. Tak, znam takie stany. Tak, to właśnie "bliscy ludzie" mnie do tego doprowadzili.
|