|
`Była taka spokojna jak nigdy.Głowę miała spuszczoną,ukratkiem wycierała łzy taką złotą chuseczką z jedbawiu...Trzymała czerwoną różę w ręku...Patrząc na kamienną tablicę siwego pomnika.Kim była nikt nie wie...Nikt jej tu nigdy nie widział,nie znał jej...Stała tam godzinę...Może dwie?Ale kim ona jest?Pytała starsza kobieta drugiej...Przecież stoi przy grobie mojego syna...?Chciała podejśc zapytać ale dziewczyny już nie było...Leżała tylko róża.`
|
Dodaj komentarz
