zabija mnie monotonia życia. jestem spleciona samotnością. codziennie rano wstaje, myje się, ubieram. nikt nie zauważył tego, że z wesołej, energicznej, wzorowej uczennicy zmieniłam się w cichą małą szarą mysz. nikt nie zauważył moich pociętych rąk, nikt nie zauważył paczek papierosów w pokoju, nikt nie zwracał uwagi na moje lufki, i moją amfetaminę, która leżała jak zwykle na stoliku. nikt się nie przejmował mną. nikt oprócz niego. to on mój przyjaciel pomógł mi się wydostać z doliny monotonności, smutku i bezsensowności.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!