|
dzwoniąc po paro miesięcznej ciszy. - ej ? mała ? pamiętasz jak było kiedyś ? pamiętasz jeszcze nas ? - powiedział zmieszany.-pamiętam.-odrzekła stonowanym głosem.-wróćmy do siebie,spróbujmy jeszcze raz.dajmy sobie szansę.myślałem,że dałem radę zapomnieć ale bez skutku.-nie ! - krzyknęła zrozpaczona.-nie dam się więcej nabrać,czy ty zlitowałeś się nade mną gdy tego potrzebowałam ? czy byłeś przy mnie gdy o mało nie umarłam z tęsknoty do ciebie ? czy pomyślałeś o mnie chociaż raz,gdy nie mogłam przespać nocy ? nie..ty się bawiłeś w najlepsze.więc teraz proszę,daj mi spokój,żyj własnym życiem,nie niszcz czegoś co budowałam przez lata-serca z kamienia.
|
Dodaj komentarz
