|
` spotkałeś mnie w paarku, gdy siedziałam na ławcee. Łzy kapaały mi na jesieenne liście, a ty usiadłeś obok. Nie wzruszyło mnie to. Przysunąłeś się bliżeej, jakby to mialo wywrzeć na mnie wrazenie. Zignorowałam cię. Podniosłeś sie, stanąłeś przede mną. NIee, już nie mogłam się powstrzymać. Uniosłam głowę... patrzył mi w oczy i jedynee, co zdołał z siebie wykrztusic, too marne : ' przepraszam '. Nie wytrzymywałaam. Ten jego wzrook . . . I możee olewać mnie na wszystkie sposoby świata, to i tak będę kochałaa Jegoo i te piwnee magiczee oczy ; **
|
Dodaj komentarz
