|
pierwszy raz w życiu boję się wakacji, winny tego wszystkiego jest on, mój wymarzony książę z bajki. odchodzi do liceum, nie wiem jak sobie poradzę, na kogo będę patrzeć. zdaję sobie sprawę z tego, że będziemy widywać się rzadko, a to przecież cały długi rok za nim ja tam dotrę. co ja zrobię bez jego uśmiechu?
|
Dodaj komentarz
nielegalnadlaciebie:
Byłam w podobnej sytuacji rok temu. Bałam się, że już go nigdy nie zobaczę, ponieważ mieszka on 3 wioski dalej. Jedyną możliwością i okazją był szkolny korytarz. Na każdej przerwie szukałam go wzrokiem. Pewnego razu nawet zauważył, że często zerkam w jego stronę i uśmiechnął się zalotnie. Nie odwzajemniłam uśmiechu, spuściłam wzrok. Nieśmiałość okazała się silniejsza ode mnie. Do tej pory żałuję, że nie dałam mu choć maleńkiego znaku, szansy.. Dawniej mogłam go jeszcze zobaczyć przed ołtarzem w roli lektora i to było dla mnie jedyną nadzieją, która dawała mi siłę. Z funkcji lektora zrezygnował, nadzieja wygasła. Ostatnio widziałam go we wakacje. Od tej pory żyję wspomnieniami. Nie mam żadnego z nim kontaktu. Zrozumiałam, że to jest już kwestia przyzwyczajenia. Żyję dalej, lecz już bez jego obecności. Trzymaj się. Jesteś na pewno w lepszej sytuacji, jeżeli jest to twojej inicjatywy post.
