Ty widzisz krzesło, ławkę, stół a ja rozdarte drzewo. bo widzisz, ja tak jakby stoję nad przepaścią. u mnie nawet niebo jest przekrzywione, a gwiazdy nie są w stanie uszczęśliwić. wydaje mi się, że po prostu straciłam cząstkę siebie. jak to możliwe ? otóż to bardzo proste. wpadłam do przepaści. nie udało mi się ocalić. nie siebie, ale przyjaźni. straciłam pewną część siebie, coś w co tak bardzo wierzyłam.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!