Bo wiesz, on już zawsze pozostanie częścią mojego życia.. Był jak mój nauczyciel, wprowadzający mnie w dorosłość.. On codziennie mówił mi jak mam żyć i był jedyną osobą, której w tej kwestii słuchałam. I wiesz, to chyba właśnie tego najbardziej mi teraz brakuje.. Bo nagle w ciągu kilku sekund czar prysł i musiałam zacząć uczyć się żyć sama. Wiesz jakie to trudne? To tak, jakby ktoś przez długi czas szedł z Tobą za rękę, a pewnego dnia puszcza i mówi, że się tym zmęczył.. To okropnie boli.. Ale coś w środku mnie, z każdym dniem powtarzał 'weź się w garść, masz dla kogo kretynko!' i tak do teraz, siedzę w oknie z kubkiem kakao i czekam.. Bo wiem,że on i tak w końcu się pojawi..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!