Tak dziwnie niespokojna studziła swoją herbatę Rozlała ją na błyszczące kafle Nachylając się chwyciła za szmatę Klęcząc na zimnej podłodze ubrana w czarną długą spódnicę Nerwowym wzrokiem swym morderczym Zerknęła na sąsiednią kamienicę Obrzydliwe ściany popisane czarnym sprejem Przykryte starymi ogłoszeniami Oblanymi częściowo gęstym klejem Przeciągnęła się jak gotowa laleczka po produkcyjnej taśmie I upadła na parapet Na wieki teraz zaśnie Jego głos jeszcze bardziej mnie podnieca.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!