|
Rzeczy się starzeją i umierają. I opowiadają o tym tak samo jak my. Rzeczy mówią o świecie więcej niż my. Najczęściej przeżywają nas i zachowują w swoich archiwach nasze ślady, głosy, kłótnie, przemówienia, choroby, płacz, wzloty, upadki i śmierć. Upodobniają się do nas. Paradują w naszych strojach, z naszymi twarzami, gdy nas już nie ma. Wyciągają nasze ramiona. Mówią naszymi głosami. Szepczą nasze lęki.
|
Dodaj komentarz
