Myślałam, że to wszystko będzie prostsze. Że wystarczy, że zatrzasnę drzwi do swojego serca, zabarykaduję je Niezależnością, założę kłódkę, a kluczyk do niej zakopię na Cmentarzu Pogrzebanych Nadziei i powiem Pamięci by całkowicie o Nim zapomniała. I co? Nie udało się. Naiwność dała się Tobie omotać i zaprowadziła Cię na ten cmentarz ... Mój cmentarz. Pokazała Ci wszystko. A Pamięć, ponieważ lubi towarzystwo Naiwności, również omotana pokazała Ci miejsce, w którym ten klucz zakopałam. Ty otworzyłeś kłódkę, uwiodłeś Niezależność i wszedłeś do środka. Pobyłeś trochę, a gdy Ci się znudziło wyszedłeś. Ale tak mocno trzasnąłeś drzwiami, że całe moje kruche serce rozpadło się na miliony kawałeczków ...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!