Nie wiedziałam, że najpierw upiłam się spirytusem do odkażania stołu zabiegowego, potem zjadłam całe opakowanie środków uspokajających dla psów i drugie, ale dla kotów (że też ogon mi za karę nie wyrósł!). Większej ilości trutek widać nie znalazłam, bo postanowiłam dokończyć dzieła jednym precyzyjnym cięciem. A myślałam, że jestem estetką i jeżeli już, to umierać będę bardziej romantycznie... Życie uratował mi — nieproszony—Dziadek Aureliusz i miałam durne szczęście, że upadłam na krwawiącą rękę, własnym ciałem tamując krwotok. Żeby potrójnego samobójstwa nie móc popełnić spokojnie, to trzeba mieć pecha.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!