Kochany, Cholerny Książe z Bajki... Dom wariatów wcale nie jest taki głupi. To jedyne miejsce w całej galaktyce, gdzie możesz sobie całymi dniami spać, ryczeć pod kołdrą — albo i otwarcie — na cały głos, tak, że aż cię gardło zaczyna boleć i wtedy przestajesz (no, przestajesz, bo podają ci jakąś tam głupią hydroksyzyna) albo po prostu gapić się w sufit. Całymi dniami leżeć i gapić się w sufit i nikt nie pyta, co ty tam widzisz. Pielęgniarki są chyba miłe — nie wiem tego na pewno, bo ich nie zauważam. Trzy razy dziennie przynoszą mi pokarm do pokoju i wynoszą, bo nie jestem w stanie przełknąć ani kęsa —zaraz zaczynam ryczeć. Lekarze też są mili, zwłaszcza mój prowadzący. To staruszek w wieku węgla kamiennego, który przez całe życie leczył wariatów takich jak ja. Serdecznie mu współczuję — całe życie być zamkniętym w psychiatryku... Nic więc nie jest w stanie wytrącić mojego prowadzącego z równowagi i nic nie jest w stanie go zdziwić.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!