zwiała w kierunku na Poczekajkę. Urywający się telefon wyłączyła. Starając się odegnać wszelkie myśli, marzyła o jednym: zaszyć się w swoim pokoju i już nigdy z niego nie wyjść. Umrzeć spokojnie, nikogo więcej nie widząc. Może na serce? Albo jakiś udar? Ale nawet na taką śmierć, w cichości i zapomnieniu, widać nie zasłużyła, bo gdy już dopełzła do drzwi, okazało się, że w jej własnym domu, przy jej własnym stole oczekuje nieproszony gość

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!