gdy o zmierzchu — to moja ulubiona pora — siadam na schodkach i wsłuchuję się w tę łagodną ciszę, gdy razem z całym otaczającym mnie światem pozwalam opaść powiekom... czuję wtedy, że jestem tam, gdzie być powinnam. Ze zawsze marzyłam o tym miejscu i o tej ciszy, że kocham Chatkę, kocham tę ciszę, kocham usypiający las i będę tu trwała. Aż do końca. Boże, ależ ja egzaltowana jestem...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!