|
`patrzę przez okno na pochmurne niebo. w ręce trzymam kubek gorącej czekolady. deszcz spływa po oknie, a wraz z nim moje łzy po policzku. wspominam nasze cudowne, wspólnie spędzone chwile. teraz, gdy nie ma już nas, mam ochotę zapomnieć o tym wszystkim, co nas łączyło i wrócić do stanu, w którym krzyczę 'pierdolić miłość!' i żyć tak, jak dawniej.`
|
Dodaj komentarz
