|
`kiedyś miała marzenia. wierzyła, że może się udać. dążyła do celu. nawet ufała ludziom. czas przeszły dokonany. bo ile wystarczy, aby to zmienić ? krótka odpowiedź. zero wyjaśnień. jedna osoba.
zawsze wierzyłam w ideały. wymyśliłam sobie postać, która była wyjątkowa, bez skazy. marzenia są piękne, warto marzyć, ale ja zabrnęłam zbyt daleko. odbiegłam od rzeczywistości. jednak zmieniłam się, odkryłam to, co liczy się najbardziej. nauczyłam się w każdym dostrzegać jakąś część idealną, choćby najmniejszą. nikt nie jest doskonały, dlatego już nie szukam ideału, szukam prawdy.`
|
Dodaj komentarz
