|
Tyle wiary ma, a w pustych domach puste twarze..
życzą bólu jej, pragną widzieć ją gdy płacze..
oni łez nie znają, dawno zapomnieli o nich..
tutaj miejsca nie ma już na wrażliwości pełne dłonie..
choć krucha jest jak kwiat wciąż pragnie zmieniać świat... Bezimienna..
|
Dodaj komentarz
