Wiem już, co napiszę! Ten wierszyk o Tobie! Czyli o najgorszej Na świecie osobie... Była raz dziewczyna, Miała własny swiat. Chyba, tak na oko, Ze dwanaście lat. Kochałam cię mocno Ty straszny baranie! I wiesz, nie myślałam, Że kochać przestanę... Sam popatrz: ideał W moje ręce wpada. A co tu odkrywam? Że za wadą wada...! Ludzie mi mówili: Daj ty sobie spokój. On ciebie nie warty, Rozglądaj się wokół. Choć mieli w tym rację, Ja ich nie słuchałam. Jeszcze wtedy byłam I głupia, i mała. Twych złych cech bym mogła Arsenał wyliczyć. Lecz po co to robić? Posmakuj goryczy... Nie jestem tym typem Co zamknie się w sobie. Tak! do ciebie mówię: Straszny, wielki snobie! Tyle, ile razy przez ciebie płakałam, Nie da się policzyć. Każda głowa mała. Więc daj mi już spokój. Zacznijmy od nowa, Chcę chociaz raz życia Bez ciebie spróbować.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!