 |
|
tak bardzo boje się stracić coś co kocham ,że nie chce kochać niczego .
|
|
|
|
nikt nie wiem co poradzic z tym krzykiem , co pojawia się w nas samych .
|
|
|
|
to smutne ,ale musimy się z tym pogodzić - my już nigdy się nie spotkamy .
|
|
|
|
nie ma ludzi bez uczuc . są tacy , których przeraża to , że w ogóle je mają .
|
|
|
|
ile milczenia oznacza samotność ?
|
|
|
|
zobaczysz , jeszcze z tego wybrnę .
|
|
|
|
czy to źle zabić coś , co chcę zabić ciebie ?
|
|
|
|
chciałabym cofnąć czas , po to aby dzisiaj nie czuć nic .
|
|
|
|
jeżeli upadniesz to juz nie wstawaj , czasami nie warto .
|
|
|
|
jest parę złudzeń , które warto mieć by żyć .
|
|
 |
|
To właśnie w Twoich oczach widziałam obraz wspólnej przyszłości. Dziś widzę w nich siebie, tak marną i tak bardzo kruchą. Nie ma we mnie nic prócz smutku, który jako jedyny został mi po Tobie. Mam też wspomnienia, piękne wspomnienia, które trzymam gdzieś na dnie w sercu. Byłeś kimś, kto powinien być zawsze, tym którego po raz pierwszy pokochałam tak silnie, tak prawdziwie. Swoją obecnością potrafiłeś namalować uśmiech na mojej twarzy i wnieść nadzieje, tą niezbędną. Dziś Ciebie nie ma i tej nadziei także. Tłumiące się we mnie uczucia bolą, bolą tak jak świadomość, że Ciebie dzisiaj nie ma tu, obok mnie. Patrzę w niebo i widzę niekończący się żal i smutek. Czuję na policzkach łzy, to łzy cierpienia i miłości./histerycznie
|
|
|
|
Czy Twoje serce nie jest z kamienia? Czy Twoja obojętność zabiła wszystkie uczucia? Roją mi się w głowie pytania na które wciąż szukam odpowiedzi. Ale żadna odpowiedź nie przychodzi, jest tylko cisza odbijająca się pustym echem czterech ścian. Tak naprawdę chcę o wszystkim zapomnieć i nawet beznadziejnie mi to wychodzi, kiedy mam świadomość, że ktoś wyrwał moje serce. Spójrz na swoje ręce, jest na nich krew. To krew naszej miłości, która boli tak samo nas oboje. Spłukujesz wodą ręce, zmywasz naszą miłość, tak jakby nigdy nie miała prawa istnieć. Możesz odetchnąć, bo pozbyłeś się uczuć, możesz teraz głęboko siegnąć w swoje własne serce i powiedzieć, czy nadal można nazwać Cię człowiekiem. Umieram gdzieś powoli, leżąc na parapecie okna mojego pokoju, wpatrując się w głuchy świat. Łzy moczą policzki bo serce płacze. Weź moja duszę i wyczyść ją do czysta. Odłóż na bok swoje brzemię skurwiela i pokaż jak bardzo można kochać./histerycznie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
