 |
|
Czasem nie da się powiedzieć komuś co się czuje i ten ktoś po prostu odchodzi bo nie wie, że powinien zostać.
|
|
 |
|
Pióra ma wielu, skrzydła nie wielu...
|
|
 |
|
Czasem mam ochotę rzucić to i nie wracać, wziąć Cię za rękę i uciec na koniec świata.
|
|
 |
|
Już mnie nie zobaczysz, bo zaraz muszę spadać, w razie czego ziomek, ZAWSZE, ZAWSZE możemy pogadać.
|
|
 |
|
I mimo że jest moim cudownym wspomnieniem minionego szczęścia, to jest moim piętnem na sercu, na duszy. Byłam z nim mimo wszystko, dawałam się oszukiwać i wybaczałam mu to wszystko - mam pretensje do siebie, że na to mu pozwalałam. Wiedziałam już na początku, że muszę być ostrożna, ale potem moja blokada zniknęła. Pokonało ją moje ogromne pragnienie szczęścia, które szarpało mną na wszystkie strony doszukując się w okruszkach jego słów wielkiej miłości i zrozumienia.
|
|
 |
|
W każdym z nas znajduje się mała cząstka do wypełnienia. Staramy się ją wypełnić. Niektórzy uciekają do przygodnych uciech, inni szukają odpowiedniej osoby. Każdy z nas był kiedyś w takim momencie w swoim życiu, kiedy próbował wybrać odpowiednią drogę. Sama szukam odpowiedniej drogi. Nigdy nie bądź w życiu bardziej pewnym niżeli jest to możliwe. Życie rani, daje nam kopy w dupę. Myślisz, że coś z kimś tworzysz, a tak naprawdę dostajesz kubeł zimnej wody na łeb. Nikt nie chce być substytutem czegoś lepszego. Słowa niewypowiedziane wprost najbardziej bolą. Pseudozwiązki? Nie pakuj się w nie, bo nie wiesz co przyniesie Ci następny dzień, nie chcesz chyba obudzić się z ręką w nocniku? I co mam zrobić? Jeżeli serce mówi, że „potrzebuje”, a rozum podpowiada „odpuść sobie”?
Tą cząstką do wypełnienia, jest miłość i potrzeba drugiej osoby."
|
|
 |
|
to nie miłość jest chora i bolesna tylko osoba, która zmusiła Cię, żebyś tak myślała.
|
|
 |
|
ciekawe co byś zrobił, gdybyś wiedział, że kocham się z Tobą tyko po to, żeby się przekonać.
|
|
 |
|
chodzę ze spinaczem na nosie i wyglądając jak idiotka tłumaczę, że tęsknota pachnie tobą.
|
|
 |
|
kiedyś umierałam, gdy nasze usta się spotykały i nieodzownie rozumiały się, scalając się w jedność, tak jakby bóg robił je na wzór siebie, jakby jego perfekcyjna dłoń za jednym zamachem stworzyła je obie. ta kilkusekundowa śmierć była niesamowita. teraz mam przy Tobie śmierć całodobową, bez całowania.
|
|
 |
|
Ilu samców,
Tylu kłamców.
|
|
 |
|
będę siedzieć bezczynnie czekając aż podejmiesz decyzje. albo pozwolisz mi oddychać, albo założysz na głowę foliową torbę.
|
|
|
|