 |
|
dzieli nas kolosalna przepaść, bez dna.
|
|
|
|
i to jest ta nasza wolność, którą mi wtedy obiecałeś ? jestem wolna od normalnego świata.
|
|
|
|
w podzięce mogę Ci podarować kawałek mojego cierpienia.
|
|
|
|
bo jaki Ty jesteś, mój świecie ? niby wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem, albo rozumiem, kiedy jest już za późno.
|
|
|
|
jestem dzieckiem lęku. jestem dzieckiem śmierci, którą noszę w sobie. jestem swoją własną samozagładą. czasami tylko przychodzi taka myśl, żeby sobie pożeglować, bez powrotu. na tamtą stronę tęczy.
|
|
|
|
tutaj każdy, kto trochę myśli, żyje marzeniami, by przetrwać.
|
|
|
|
żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. nie pofrunę dalej. nie potrafię.
|
|
|
|
i spotkamy się wszyscy tam, wysoko. Wyżej niż szybowce, dalej niż gniew, a nawet jeszcze dalej niż moje marzenia.
|
|
|
 |
Bóg urządził sobie na ziemi najbardziej popierdolone Simsy świata. / yezoo
|
|
|
|
Dodaj komentarz
