 |
Zbyt dumna by się przyznać. Do kogo? Do siebie.
|
|
 |
"Nic mnie nie uratuje, żyję."
|
|
 |
Po pewnym czasie, gdy wciąż usiłujesz ukrywać emocje, wytykane jest Ci każde spojrzenie.
|
|
 |
Pewnymi krokami pędząc ku światłu wieczności Bo blisko Bo śpieszno W strachu, obłędzie, pośród łez cudzych W spełnieniu, obłudzie, niepocieszeniu Przy błędach i prawdach pośród ludzi cudem.
|
|
 |
Znajdźmy sposób by zapełnić pustkę nieuleczalnego słowa.
|
|
 |
Błądząc, tylko blizna przypomina jeszcze, że żyję.
|
|
 |
Zbyt często jesteśmy więżniami własnej przeszłości nie mogąc wypowiedzieć: "jestem szczęśliwy"
|
|
 |
I pamiętam do dziś te wyhiperbolizowane bajeczki i wyidealizowanych mężczyzn ... biały rumak , zamek , wieża sięgającej chmur , no i oczywiście piękny książę który ratuje księżniczkę z owej wieży po czym całują się namiętnie jak gdyby znali się już kilka dobrych miesięcy albo lat , no i oczywiście żyją długo i szczęśliwie za siedmioma górami lasami , rzekami , stawami i różnymi pierdolonymi wyidealizowanymi krajobrazami ... jeśli tak zaczyna się wielka prawdziwa namiętna miłość to mnie kurwa też zamknijcie w wieży .
|
|
 |
Spoglądam w niebo , dawni bliscy patrzą , a mi i tak wszystko jedno , bo nie jest wcale lekko .Chce się podnieść , lecz spoglądam na twoje zdjęcie ,tracę samą siebie wiem , że tym grzeszę .
|
|
 |
Mówią , że wszystko mamy w swoich rękach ... to kurwa gdzie jest Twoje serce ?
|
|
 |
Bo podobno w tych snach są pociągi, a w nich pełno wolnych miejsc, i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs. A tutaj jest tak smutno i tak zwyczajnie. Gdyby można było zdobyć bilet na ten statek. Odpłynąć i pływać po morzu całymi latami. Dotrzeć w miejsca gdzie żadne oko ludzie go nie widziało. Uwolnić się od szarości miast.
|
|
 |
Wy, ludzie, zawsze trzymacie się kurczowo starych tożsamości, starych twarzy i masek, choć już dawno przestają wam służyć. Ale w końcu musicie nauczyć się je odrzucać. Musicie nauczyć się być sobą, nie chować się, nie ukrywać. Pokazać swoją prawdziwą twarz. stanąć swoją prawdziwą twarzą przed światem. Być takim, który stara się przypodobać ludziom.
|
|
|
|