 |
|
Przyjacielu,kochałam Cię,nadal kocham,choć trochę inaczej,bo Twoje odejście zmieniło tą miłość.Zmieniło mnie, a może Nas,bo to ja pierwsza odeszłam.Lecz jak można odejść,skoro się nigdy nie było? Jak można kochać,skoro się odrzuciło? Można,wciąż mogę przyjacielu.
|
|
 |
|
"Nie płacz nad rozlanym mlekiem. Takie rzeczy są bez sensu. Po co chcesz zawracać sobie nim gitarę po takim czymś? Musisz zrobić to samo, co on, zlać. Na Twoim miejscu nie prosiłbym się o nic na siłę, bo tak to nie wypali. Jeszcze postarałbym się, żeby ta osoba widziała i zrozumiała, kogo tak naprawdę straciła, bo wtedy najbardziej boli, gdy jest za późno." / dzięki Rolnik.
|
|
|
|
Wstałam wcześniej niż zwykle. Bez płaczu, żadnych głupich myśli. Ubrałam się, zjadłam śniadanie, wypiłam trzy kawy. Nie włączyłam tradycyjnie swoich dołujących kawałków, tylko technozjebki. Czuję się lepiej niż wczoraj, tydzień, miesiąc temu. Uśmiech od ucha do ucha. Wieczór się zbliża malutkimi krokami i wiem, że zniszczy ten wspaniały początek czegoś nowego. Trzeba wycierpieć, żeby w końcu powiedzieć "dobrze, gdy nie za dobrze". Powolutku moja najlepsza przyjaciółka samotność się zbliża, ale to nic. Przywitam ją z otwartymi ramionami, przynajmniej ona niszczy mnie wolniej.
|
|
|
|
a czas i tak dla kazdego jest okrutny. w moment zniszczy chwile, na ktore czekalismy cale zycie.
|
|
|
|
Lubię czytać i pić kawę sama. Lubię jeździć sama autobusem i wracać sama do domu. Mogę wtedy wszystko przemyśleć i puścić wodze fantazji. Lubię jeść i słuchać muzyki sama. Ale w momencie gdy widzę matkę ze swoim dzieckiem, dziewczynę ze swoim ukochanym albo dwie śmiejące się przyjaciółki zdaję sobie sprawę, że choć lubię być sama, nie mam ochoty być samotna.
|
|
 |
|
Nie sądziłam, że w jednej chwili całe życie może runąć tak bardzo, że zostanie tylko niechęć i obrzydzenie do ludzi i świata. Nie wiedziałam, że wszystkie poprzednie lata to były tylko ucieczki przed tym, przed czym wtedy się broniłam. I nie zrozumiałam tego teraz, ale dużo wcześniej. Jednak w tych chwilach, w tych momentach dociera do mnie fakt, jak bardzo nienawidzę siebie i własnego życia. Choć dla ludzi to tylko słowa, to nikt nie ma pojęcia jaka walka toczy się teraz we mnie. Bo nie ma żadnego wsparcia, nie ma uczuć, nie ma miłości, nie ma przyjaźni. Jest nienawiść do samej siebie i chęć ucieczki w ból. Tylko jeszcze jedna myśl trzyma mnie na granicy. Zatrzymuje mnie przed bólem świadomość Jego istnienia. Kogoś kto pojawił się w moim popierzonym życiu i pozwala mi na nowo się uśmiechać. Choć nie jesteśmy razem, to mam wrażenie, że ten człowiek może pomóc mi zapomnieć o tym co złe i wyjść na prostą.Bo jest takim moim uzupełnieniem, kimś kto rozumie mnie i mój nienormalny charakter.
|
|
|
|
Mówili, że chcą mojego szczęścia, ale nie powiedzieli, że ich rozstanie będzie moim wielkim cierpieniem.
|
|
|
|
Zanim umre przyjdzie do mnie ona, miłość sprawi, że nie będe musiał umierać w samotności. Złapie mnie za ręke i poprowadzi w strone światła.
|
|
|
|
Nic nie dzieje się bez powodu. Nie załamujmy się, nie poddawajmy... sięgajmy coraz to wyżej. Pamiętajmy o tej myśli... nic nie dzieje się bez powodu. Pokochaj to co masz... i nie marnuj czasu tylko żyj... najlepiej jak tylko umiesz. Narysowała siebie... i niebo ze wszystkim co może jej podarować.
|
|
|
|
Nie doceniamy życia, może ciągle mamy ulewę nad głową, ale to w innych uderzają pioruny. Myślimy dlaczego taki syf spotyka zawsze mnie? Dlaczego mam najgorzej... uwierz, że jest miliony osób na świecie, którzy zamienili by się z tobą życiem. Gdy wstaniesz rano pomyśl... Mam wzrok, widzę świat, widzę te wszystkie odcienie... Mam nogi, mogę wstać o własnych siłach i iść przed siebie... Mam ręce, mogę odtworzyć drzwi, ubrać się, umyć zęby, mam sprawny intelektualnie mózg, mam rodzinne, przyjaciół, psa, łóżko, dach nad głową... masz tak wiele... Mamy na prawdę wiele i musimy to docenić bo inni tego nie mają... To, że spotyka nas na drodze wiele nie miłych rzeczy jest błogosławieństwem... tak musi być, po prostu.
|
|
|
|
Usiadła przy biurku z czystą kartką papieru i czarnym długopisem. W okna zacinał ostro deszcz. Patrzyła za okno i pomyślała. Nareszcie pada, ile ziemia musi czekać ze swoim pragnieniem. Nie decydujemy w życiu co ześle nam niebo, po prostu coś na nas spada. Czasami doskonale wiemy co może się stać, ale są też chwile gdy coś dzieje się tak niespodziewanie. Prosimy, błagamy, wyklinamy ale jest tak, jak zostało to zapisane tam na górze.
|
|
|
|
Duszę się myślami. To ciernie mojego życia. Chcę je spakować i wyrzucić, ale to część mnie. Noga to też część mnie. Pomyśl, jak trudno oswoić się do życia bez nogi.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
