 |
|
widzę cię, od niedawna stoisz w tym tłumie, który wie i rozumie, jak strumień tych sumień
|
|
|
|
a tyle mi mówisz i ja też ci wiele mówię, a jednak gdy milczymy jakoś łatwiej się zrozumieć
|
|
|
|
przemyć mi proszę więc spojrzeń trochę. w tobie to jest, to co mówi najgłośniej
|
|
|
|
ludzie mijają się na wskroś obojętnie
|
|
|
|
przecież więcej znaczy to co przemilczane
|
|
|
|
wątek kolejny ma się nijak do prawdy, bo na treść to może gdzieś ktoś kiedyś kładł nacisk
|
|
|
|
choć nic do powiedzenia nie masz, gadasz ciągle i powtarza się schemat
|
|
|
|
snują się słowa między nami, a i tak więcej znaczy to co między wierszami
|
|
|
|
nic mi to nie mówi, co mi mówisz szczerze mówiąc, bo coś mówisz mi, ale nie wiesz jak to ująć
|
|
|
|
nie wiedzą nic o sobie i do głowy by im nie przyszło, że na tę krótką chwilę wiedzą o sobie wszystko niemal
|
|
|
|
nieruchomieją i patrzą na siebie milcząc i stoją tak wymownie przez parę sekund
|
|
|
|
on ją widzi, ona spogląda gdzie indziej, nie widząc tego, że on na nią patrzy, oboje idą naprzeciw siebie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
