 |
|
rozłąka sprawiła,że kocham jeszcze bardziej.
|
|
|
|
coraz częściej słyszę,jak pęka moje serce.
|
|
|
|
dałabym wiele,by o Tobie zapomnieć.
|
|
|
|
nie chciałam patrzyć,jak odchodzisz.
|
|
 |
|
siedząc na środku pokoju i wywalając wszystko po kolei z szaf w celu zrobienia generalnego porządku z pomiędzy ubrań wylatuje ten mały cholerny kartonik ze zdjęciami. patrząc na nie zrozumiałam, że tak na prawdę nie pamiętam Jego sylwetki, Jego głosu, tego, jak trzymał fajkę czy jak mówił 'młoda damo' w moim kierunku.. po siedmiu latach nie pamiętam nic, co by mogło mi o nim przypominać. i ta pustka jest najboleśniejsza. najważniejsza osoba w Twoim życiu odeszła a Ty po siedmiu latach jesteś w stanie tylko powiedzieć jak miał na imię i co lubił, nie możesz opisać jego barwy głosu, stylu chodzenia czy zapachu skóry. nic. / maniia
|
|
|
|
kolejny dzień przesiedziany w domu. łzy cieknące po policzkach, nieklejące się rozmowy z mamą, dziwna atmosfera, wyjazd brata.. kolejny dzień, gdy we własnym domu czujesz się jak intruz. dzień, gdy herbata nie smakuje tak jak zawsze, łóżko nie jest tak wygodne jak każdej nocy a biurko.. biurko staje się Twoim przyjacielem. niegdyś znienawidzone bo za twarde, bo w złym miejscu a dziś jako najlepsza rzecz w czterech ścianach. taki martwy przyjaciel bo tych żyjących zabrakło.. /maniia
|
|
|
|
miłość to wojna,która i tak Cię kiedyś zabije.
|
|
|
|
chciałabym przeprosić,ale to nie ma sensu.
|
|
|
|
nie chcę,by moje marzenia przeleciały przez palce.
|
|
|
|
nie chcę więcej łez,proszę zabierz je.
|
|
|
|
wiesz,jak to jest,kiedy tracisz wiarę w siebie?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
