 |
|
Lubi coraz bardziej , myśli coraz częściej .
|
|
|
|
mówią, że będzie dobrze, bo to nie ich problem.
|
|
|
|
Patrz, doczekałeś się dnia, w którym nie mam już uśmiechu na ustach.
|
|
|
|
Nie obiecuję być bezbłędna, idealna, najlepsza, ale obiecuję być na zawsze.
|
|
|
|
Proszę, chcę cię mieć, dziś, teraz, tutaj. proszę.
|
|
|
|
I czuję się kurwa całkiem żałośnie, gdy myślę o Tobie nocą i błądzę
|
|
|
|
Piona dla tych co poszli za mną w ciemno.
|
|
|
|
To co mam, to radość najpiękniejszych lat,to co mam, to serce które jeszcze na wszystko stać,to co mam, to młodość której nie potrafię kryć, to wiara, że naprawdę umiem żyć, umiem żyć.
|
|
|
|
nie jest dobrze i nigdy nie będzie
|
|
 |
|
Ogarniam fizykę, lecz ten człowiek i to, co jest między nami jest dla mnie zwyczajnie irracjonalne. Biorąc głęboki wdech i łyk kawy, próbuję to jakoś pojąć, rozpisać w tabeli, schemacie, podstawić pod wzór. Unaoczniam szereg sytuacji i w każdej z nich, idealny zarys Jego osoby. Jedno, jedyne pytanie - jakim sposobem ten facet zrobił gruntowny remont w moim życiu, ręce angażując w owej chwili jedynie w spalanie papierosa?
|
|
|
|
Może gdyby nie te krzyki w całym domu, gdyby nie muzyka która jest naiwnym antidotum na ich zagłuszenie, gdyby nie gorące skarpety, duże paczki chusteczek, wychłodzona kawa, gdyby nie pootwierane książki, zniszczone, poplamione winem z powyrywanymi fragmentami poukładanymi na poduszce, które rzekomo opisują to uczucie do którego się tam paliliśmy, może gdyby nie to serce, tylko inne, bardziej odporne, nie te wargi, które mimowolnie zaczynają drżeć i gdyby nie On, który tak łatwo rozłożył się na znacznej powierzchni mojego świata... może byłoby dobrze.
|
|
|
|
Minęły pierwsze miesiące czystej ekstazy i już rozumiesz, wiesz o czym wszyscy mówili, a przed czym tak mocno się broniłaś. Już to czujesz. Kuje w piersi, gdy Cię całuje, łzy wzbierają pod powiekami, ale masz w sobie dość sił, by je zatrzymać tam aż do późnego wieczora. Masz siniaka na przedramieniu. Twoja wina - myślałaś, że to Ty będziesz kontrolować sytuację, Ty skończysz to, kiedy będziesz chciała, a On zależny od Ciebie, od niezbędnej sobie istoty. Błąd, lecz nie przyznasz się. Malujesz kreskę pod okiem i ledwo co unosisz do góry głowę. Honor? Zniknął tamtego wieczoru, gdy chciałaś odejść, a klęczałaś przed Nim z rytmicznie przyciąganą głową do Jego krocza.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
