 |
|
Mam wierzyć, że się uda, bo wiara czyni cuda ? / Studio Pokój
|
|
|
|
Znasz ten ból ? Nieustający ucisk w klatce piersiowej, płytszy oddech, puls niewyczuwalny a mimo to żyjesz. Mijasz go, a on z wbitym w ziemię wzrokiem przechodzi bez słowa. Nie dotyka opuszkami palców Twojej dłoni by dać Ci znać, że brakuje mu Twojej skóry i ciepła ciała. Nie chce musnąć swoimi bladoróżowymi wargami Twojego rumieniącego się na jego widok policzka. Jest obojętny, tak po prostu. Jakby neutralny. Jakby jego z Tobą nigdy nic nie łączyło, jakbyś nie istniała. Boli nie ? Ale to przecież nic. Bo Ty dusisz w sobie uczucie, które mieszasz z morderczynią - nadzieją. One Cię niszczą, z dnia na dzień, z sekundy na sekundę, co rok, niszczy coraz bardziej od wewnątrz. Pustoszejesz. Tracisz uczucia po pewnym czasie. Jesteś pusta niczym lalka barbie którą w dzieciństwie czesałaś i przebierałaś. Kierowałaś jej życiem. Dopiero po dłuższej chwili zdajesz sobie sprawę, że Tobą nikt nie pokieruje, nikt nie naprawi Ci życia. Musisz zrobić to sama, własnymi rękoma, własnym sercem. / stare .
|
|
|
|
Czy się boję ? No pewnie. Dech w piersiach zapiera mi przechodzący po ścianie pająk. Przeraża mnie kolejny sprawdzian zawodowy, boję się, że coś pójdzie źle. Podskakuje ze strachu, kiedy słyszę krzyk u sąsiadów za ścianą. Przeraża mnie moja dzielnica nocą. Samotne wieczory mnie przerażają. Chłód obijający się o szyby w oknach, ciemność, ślady tuszu na policzkach, drżące dłonie, cisza. Ogólnie brak Ciebie wywołuje we mnie panikę, że zginę z braku Twojego ciepła. / stare.
|
|
|
|
Tak bardzo się od niego uzależniłam, że gdy są dni w których zwyczajnie go nie minę na ulicy czuję się jak wrak człowieka. Serce nie udarza o kilka rytmów szybciej powodując potrzebę zaciągnięcia większego haustu powietrza. Dłonie nie drżą ze strachu, że zauważy albo poczuje mój wzrok na swojej idealnie wyrzeźbionej sylwetce. Kolana nie uginają się, w głowie nie zaczyna się kręcić z braku powietrza, bo mimio iż organizm, każda komórka mojego ciała, domaga się większej ilości tlenu, zwyczajnie zapominam o oddychaniu zatapiając spojrzenie w jego oczach. Tak, przywyczaiłam się to przyglądania mu się z daleka, znam każdy szczegół jego ciała, każdy pieprzyk, doskonale opisałabym barwę jego oczu, kształt nosa, dopatrzyłam się nawet tego niewielkiego tatułażu na karku tuż pod jego puszystymi włosami. Tak, mam obsesję, ale wiem doskonale, że to tylko fascynacja jego idealną osobą. Gdy go nie spotykam czuję się pusta, głupsza. Czuję się jak kujon, którego omija ulubiona lekcja w szkole. / stare
|
|
 |
|
MUSZĘ BYĆ SKAŁĄ TRWAŁĄ, CO BY SIĘ NIE DZIAŁO
|
|
|
|
Brakuje mi Twojego nierównego oddechu na moim karku, delikatnych, a zarazem spontanicznych pocałunków, jak i również tych dzikich, pełnych namiętności i seksu. Brakuje mi Twojego głosu, szeptu do ucha w środku nocy, obietnic, przyrzeczeń, naszych wspólnych tajemnic, sekretów. Brakuje mi Twojego ciepła, troki, którą mnie otaczałeś przykrywając kocem, gdy niespodziewanie zasypiałam na Twojej sofie zmęczona, po każdej kłótni z matką, czy bratem. Brakuje mi tego, że zawsze mogłam przyjść do Ciebie w środku nocy, choćby po to, by powiedzieć Ci, że nie mogę usnąć, czy tam, że wypiłam zbyt duże ilości kawy na wieczór. Brakuje mi Twojego śmiechu, kiedy robiłam głupie miny, uśmiechu, gdy dekorowałam Twój policzek spontanicznym całusem, Twoich oczu, w których widziałam swoje odbicie. Brakuje mi tego błysku w nich, i tego jak mówiłeś, że tylko na mój widok on się pojawia. Brakuje mi nawet Twoich wad, kiedy udawałeś, że mnie nie słyszysz, krzyczałeś. Brakuje mi po prostu Ciebie.
|
|
|
|
I mija kolejna noc, kiedy w pustym, zimnym pokoju siedzę patrząc w ciemność. Odliczam dni, godziny, minuty, sekudny, które minęły, odkąd ostatni raz słyszałam Twój głos. Tęsknię, tylko tyle wiem.
|
|
|
|
Pomyliłam się. Po raz kolejny popełniłam ten sam błąd przed, którym non stop ostrzegam samą siebie. Zatraciłam się bez opamiętania, tracąc tymsamym kolejny kawałek mojego niewielkiego serca. Zapłaciłam za grzech, którym było egoistyczne porządanie Cię na wyłączność, tylko dla mnie, tylko na wieki. Teraz ukarana Twoją obojętnością siedzę zastanawiając się ile jeszcze razy wejdę do tej samej rzeki, widząc doskonale jak to się kończy. Ile jeszcze spotkam osób podobnych do Ciebie, którzy też odejdą z kawałkiem mojego serca. W ogóle ile mi tego serca pozostało, po tych kilkunastu latach życia ?
|
|
|
|
Czasami odnoszę wrażenie że jego słowa są puste. Bez uczuć. Bezdźwięcznie wpadają przez moje uszy wprost do głowy, następnie wychodzą zapomniane. Nie docierają do mnie, ani jego słowa, ani obietnice, ani przysięgi. Czuję jak jego słowa śmierdzą kłamstwem. / stare
|
|
|
|
Przez moment odnalazłam szczęście. Dni spędzone z Nim - najwspanialszymi. Jego uśmiech witający mnie każdego ranka i pocałunek żegnający każdego wieczora. Wspólne spacery, marzenia, pragnienia. Razem chcieliśmy iść przez życie, deptać ten kruchy lód pod stopami zdobywając co rusz kolejne szczyty. Śmialiśmy się i płakaliśmy z tych samych rzeczy. Krzyczeliśmy i rzucaliśmy przedmiotami przez te same wydarzenia. Trzaskaliśmy drzwiami gdy kazali nam sie rozstać. Błądziliśmy alejami miłości deklarując ją sobie. Kochaliśmy się na zabój, do grobowej deski. Razem żyło nam sie raźniej, tylko pewnego dnia zamiast trzasnąć tymi drzwiami, zamknąłeś mi je przed nosem. / stare
|
|
|
|
Nie mam Tobie już nic do zaoferowania, bo serce już zabrałeś.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
