 |
|
i pewnego wieczoru, za górami, za lasami, zaczął się koszmar mego życia.
|
|
|
|
Jak już będę u Ciebie na pierwszym miejscu, to powiedz.
|
|
|
|
jak długo będziesz przeżywała rzeczy, które odeszły?
|
|
|
|
Mam wrażenie, że nasza szansa już minęła.
|
|
|
|
Jakiś czas temu światło zgasło, a ja znów nie mogę zasnąć.
|
|
|
|
Czasami się zastanawiam czy jestem nienormalna, czy po prostu mam takie poczucie humoru.
|
|
|
|
Jeśli Ty skoczysz, ja też skoczę.
|
|
|
|
Chciałabym zobaczyć Twoją minę na wiadomość o tym, że nie żyje.
|
|
|
|
nie kocham Cię już. co nie zmienia faktu, że nie jesteś dla mnie ważny, bo jesteś. przecież kiedyś byłeś częścią mnie. ale już nie kocham Cię tak jak kiedyś. jesteś przeszłością. sentymentem, do którego będę wracać.
|
|
|
|
Nigdy nie zastanawiałam się, jak to jest stracić kogoś bliskiego. Kłaść się z rozrywającym na malutkie kawałeczki sercem, bólem w piersi i głową pełną wspomnień. Jak to jest, kiedy pojedynczy oddech sprawia, że w każdy milimetr ciała wbijają się miliony cienkich igieł, przynoszących ze sobą ogromne cierpienie. Nie zastanawiałam się, jak to jest budzić się i nie widzieć żadnego sensu w wykonywanych czynnościach. Jak to jest zatracać się w sobie coraz bardziej i bardziej. Odrzucać bliskich, odrzucać proponowaną pomoc. Jak to jest umierać z godziny na godzinę, z bólu, tęsknoty.
|
|
|
|
Kochana, kochana. Nie ma problemu z okłamywaniem siebie, ponieważ jej alkohol jest z najwyższej półki. To szczerze niepokojące jak czarująca potrafi być, oszukując wszystkich.
Opowiadając, jak dobrze się bawi
|
|
|
|
Carmen, Carmen nie zaśnie aż do rana. Tylko siedemnastoletnia, chodzi ulicami tak wyzywająco.
To prawdziwie niepokojące jak rozbrajająca potrafisz być.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
