 |
|
życie jest jednym wielkim paradoksem. mając 5 lat bawisz się barbie i kenem, myśląc sobie, że sama chciałabyś takowego posiadać w wymiarach rzeczywistych. mając 10 planujesz swój ślub, głaszcząc starą suknię ślubnej swojej matki skrupulatnie zapakowaną w folię, od lat wiszącą w szafie. od 14 roku życia marzysz o księciu na białym koniu, który z wiatrem we włosach przygalopuje po Ciebie zabierając Cię z jakże podłego wtedy dla Ciebie świata. kiedy przybędzie Ci jeszcze kilku lat, a Ty zdążysz się przekonać co to facet, zaczynasz się z dnia na dzień coraz bardziej intensywnie modlić o to, żeby bóg w końcu wyrwał Ci serce.
|
|
 |
|
nie mam słów na to co robi ten człowiek..
|
|
|
|
'tego się od niej nauczyłem.
nie rezygnuje się z ludzi, których się kocha'.CH.
|
|
|
|
''-nadal ją kochasz? -nie wyobrażam sobie dnia, kiedy przestane'' BASS
|
|
|
|
jak ja kocham dobre wiadomości!!
|
|
|
|
nie wiedziałam, że można cierpieć na brak kogoś, mając go.
|
|
|
|
My intrigue can destroy me, it's nothing...
|
|
|
|
odpycha nas w nas nawzajem dziś to samo,
co nas przyciągało i to było za mało
|
|
|
|
przypominam sobie, jak lubiłam się ciebie domyślać,
ta iskra chyba znikła, magia prysła dzisiaj
|
|
|
|
czas nieubłaganie mija, znasz mnie kilka lat już,
tłumaczymy sobie, że dziś wszyscy żyją tak tu,
myląc brak słów z całkowitym zrozumieniem
|
|
|
|
z tych niedopowiedzianych spojrzeń, gestów i słów
rodzi się zainteresowanie, by czas zepsuć to mógł
|
|
|
|
Dodaj komentarz
