|
siedziała na przystanku autobusowym. chciała wsiąść do byle jakiego autokaru, nie patrząc dokąd ją zabierze. na policzkach miała czarne ślady tuszu do rzęs, które pozostawiły jej słone łzy. do oczu napływały nowe. ludzie patrzyli się na nią jak na wariatkę, która uciekła z psychiatryka. miała zziębnięte ręce, co było rzeczą u niej zwykle nienaturalną. podjechał autobus. zaciągając się ostatni raz papierosem, wrzuciła niedopałek do kubła i ruszyła w stronę wejścia. nagle usłyszała, ze ktoś ją woła. znajomy głos, znała go doskonale, lecz był on bardzo odległy, więc czym prędzej wsiadła do autokaru jako ostatnia z grupki ludzi i krzyknęła : 'ruszaj pan!' kierowca woląc nie wchodzić w konflikt z dziwnie wyglądającą dziewczyną nacisnął pedał gazu. ona odetchnęła z ulgą, spoglądając ukradkiem przez okno. widziała Go, widziała jak biegnie za autobusem, lecz nie złamała sie, nie kazała się kierowcy zatrzymać. szepnęła tylko do siebie : 'czas zacząć nowy etap w moim życiu, bez Ciebie skarbie, bez Ciebie.'
|
Dodaj komentarz
