 |
|
Za oknem tylko ciemność unosząca smutną woń nienarodzonej i niemożliwej miłości. To wszystko jest takie skomplikowane. Pewnie w innym czasie i w innym miejscu bylibyśmy razem, ale żyjemy tutaj w tym okrutnym świecie który robiąc nam na przekór zamienia nasze pragnienia w sny, które nigdy się nie spełnią.
|
|
|
|
A teraz wstań, zrób najlepszy makijaż jaki potrafisz, idź dumnie przez ulicę i nie waż się pokazać nikomu, co Cię niszczy od środka.
|
|
|
|
I nie rezygnuj z marzeń. Nigdy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne.
|
|
|
|
Robisz coś, czego Ci nie wolno, z mężczyzną, z którym Ci nie wolno w tajemnicy przed całym światem. Ach, uwielbiam to!
|
|
|
|
Spojrzałam na niego, miał roziskrzone oczy. Naprawdę w to wierzy, nie udaje. Właśnie to w nim lubię. Nie cierpię, kiedy ludzie mają wszystko w nosie i idą przez życie obojętni i bez wiary.
|
|
|
|
Nie robiłam tego złośliwie, po prostu wybrałam własne szczęście. Szczęście bez wątpienia nietrwałe, ale jednak szczęście.
|
|
|
|
- Odejdź. Nie mogę spać, kiedy Cię zobaczę.
- A ja nie mogę żyć, kiedy Cię nie widzę.
|
|
|
|
Chciałabym obudzić się którejś niedzieli i przytulić się do mężczyzny, z którym naprawdę jestem, a nie tylko bywam. Bo miłość chyba nie ma kolejnych wersji? Jak pan myśli?
|
|
|
|
Odgadywał moją samotność i przychodził natychmiast, ciepłymi ustami wygładzał pionowe zmarszczki na moim czole, uspokajał pocałunkami bolesne drżenie moich ust.
|
|
|
|
Nazywam go złodziejem czasu.. a on chyba nawet nie jest świadomy, że odkąd go poznałam kradnie mi każdą sekundę życia... Siedzi mi w głowie i nie pozwala mysleć o niczym innym. Czasem nawet udaje mi się go na jakiś czas uśpić i wtedy wszystko sobie w tej mojej główce układam. Ale on jest zbyt sprytny, zaraz się budzi i z hukiem znów burzy ten mój cały porządek. I znów muszę zaczynać wszystko od nowa. I przez cały czas muszę pamiętać, że mam o nim zapomnieć. Ale on na to nie pozwoli... Już zawsze będzie mi mieszał w głowie. On lubi żyć w takim bałaganie..
|
|
|
|
Najpierw usta które, się szukają, potem dwa oddechy mieszające się ze sobą w mroźnym powietrzu, pieszczotliwy pocałunek w którym każdy odnajduje to, co najbardziej intymne w drugim. Natychmiast czuje się do niego coś gwałtownego i destrukcyjnego, pociąg naładowany jednocześnie fascynacją i obawą, pieczenie w środku. Cudowny ból.
|
|
 |
|
może warto dawać ludziom jeszcze jedną szanse, może nie warto przekreślać drugiej osoby tak od razu, a może warto ze sobą rozmawiać a nie tylko pytać znajomych o drugą osobę, może.. / kolorooowa
|
|
|
|
Dodaj komentarz
