 |
|
Gdybym wcześniej myślała, że Ty jesteś dla mnie - rzuciłabym wszystko, zakochałabym się w mig. I gdybym tylko wiedziała, że to Ty, pod moim oknem rozrzuciłeś białe bzy. Gdybym wcześniej zechciała Ciebie tak bardzo mocno, za ten uśmiech roztopiłyby się kry. I gdybym oddać umiała szczęścia łzy, oczy wypłakałabym byś tylko przy mnie był.
|
|
|
|
Chociaż wiem, że wiatr będzie tak samo wiać, a niebo gwiazd od lat lśni tak samo, to widz, że zawsze, zawsze będę cię kochać.
|
|
|
|
Nie wiem nic na pewno, miałam być na serio.
|
|
|
|
Miała rozmazany tusz, czerwone usta, rozszerzone źrenice, a jej ręce drżały. Stała w deszczu na środku ulicy i zaczęła krzyczeć, że miłości nie ma.
|
|
|
|
Potrzebuję ciemności, słodyczy, smutku, słabości. Potrzebuję kołysanki, pocałunku na dobranoc, anioła, słodkiej miłości mojego życia. Potrzebuję tego.
|
|
 |
|
Lubię tu zaglądać , mam tutaj inny świat, swój świat o którym nikt nie wie po za jedna osoba, lubię tu pisać jest mi wtedy jakoś lżej. Myślałam trochę o nas w sensie o tym wszystkim, bardzo dużo razem przeszliśmy tak naprawdę, i pi tylu latach mamy normalny kontakt, nie patrzymy na siebie jak na wrogów, tylko zwyczajnie po ludzku. Nie ukrywam że mam do ciebie jakaś słabość, i pewnie zawsze będę już miała. Dziękuję ci że jesteś bo są dni gdzie potrzebuje mieć ta świadomość że gdzieś tam jesteś i w razie co mi pomożesz, mimo że odzywam się do ciebie raz na pół roku to myślę o tobie częściej, ale wiem że nawet jak się odezwę to mi odpiszesz, czasami człowiek potrzebuje odskoczni od codzienności. Pewnie kiedyś to przeczytasz to nie miej do mnie żalu ja poprostu musze tu pisać pomaga mi to w jakiś sposób odciąga mnie to od problemów. I jeśli będą to głupoty to się nie złość. Czasami mam jakieś odklejki jak sam już zdążyłeś zauważyć.
|
|
 |
|
Każdy jest ignorantem w czymś. Ja w polityce, ty w logice.
|
|
|
|
Znajomość polityki daje złudzenie kontroli, nie kontrolę. Ja wolę faktyczne decyzje, nie złudzenia.
|
|
|
|
Polityka to teatr dla widzów. Ty kupiłaś bilet i krzyczysz z widowni, ja wyszłam z sali. Kto tu ma wolność?
|
|
|
|
Jestem powoli więdnącym kwiatem, w godzinę największych mrozów. Słodyczą zmieniającą się w gorycz nie do dotknięcia.
|
|
|
|
Traktowano mnie źle tak długo, aż sama uwierzyłam, że stałam się niegodna nawet dotyku. Pogarda kocha ciszę, rozkwita w ciemności. Delikatnym, wijącym się pnączem dusi serce. Kiedyś ktoś mi powiedział, że obietnice osładzają cios. Dopiero dzisiaj wiem, że wcale ich nie potrzebuję.
|
|
|
|
Cała ta drżąca słodycz, którą kochałam i uwielbiałam. Twoje obietnice, wyszeptywane niczym modlitwy. Nie potrzebuję ich.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
