 |
z pozoru? wszystko wygląda normalnie, ale kiedy zagłębiam się w te wszystkie tematy, niedomówienia i kłamstwa widzę u każdego jedną wspólną cechę, która łączy ich na taki sposób, że zaczynam mieć coraz więcej wątpliwości. staje się wtedy coraz bardziej niepewna, ponieważ nie wiem, która strona życia jest naprawdę dobra. a co jeśli właśnie wybiorę jedną grupę, a po paru dniach okaże się, że to był najgorszy błąd mojego życia, bo straciłam ludzi, na których mi zależy? a zaś z drugiej strony, jaką mam mieć pewność, że pierwsza grupa mnie nie będzie chciała zniszczyć jeżeli to nie oni zostaną wybrani? wszystko jest takie sprzeczne ze sobą. za dużo tworzy się paradoksów w moich myślach. zbyt wiele porównań, chwil niepewności, niedomówień... dlaczego więc nie można tego załatwić w normalny sposób poprzez spokojną rozmowę, która nie będzie przepełniona nienawiścią, żalem, łzami i złością..? przecież można to zrobić, przyjaciele tak robią, prawda? tylko, że wszyscy muszą tego chcieć...
|
|
 |
pogódź się ze swoją przeszłością żeby nie niszczyła teraźniejszości
|
|
 |
'Szkoda,że nie możemy w końcu o pewnych rzeczach zapomnieć.'
|
|
 |
'Jeśli mamy jeszcze jakieś szanse,a nie mówię,że napewno mamy...Ale jeżli mamy,to ja muszę iść do przodu bardzo powoli.Nie możemy tak po prostu zacząć w tym samym miejscu,w któym przerwaliśmy.'
|
|
 |
Słowa,które miałam wypowiedzieć,coś w stylu 'Kocham Cię,tęsknię za Tobą i chcę spędzić z Tobą resztę życia',podczas gdy jego twarz miała przybrać wyraz radości,wydają się teraz kompletnie nie na miejscu.Nie mam pojęcia,co dalej.'
|
|
 |
Chcę się wyplątać z tej pętli pomiędzy nami, gdybym coś zmienić mógł pomiędzy nami, to dziś bym wolał, żebyśmy się nigdy nie spotkali.
|
|
 |
I już pomału mam dość się przed samym sobą się bronić.
|
|
 |
Mam dosyć tej jazdy, bo to jest chore, a między nami chemia jest jak między ogniem i wodorem.
|
|
 |
' Tęsknię za Nim.Naprawdę za Nim tęsknię.Nachodzi mnie to znienacka,jak cios,i nagle uświadamiam sobie,co mam.Co miałam.Co znów mogłabym mieć,jeśli nie jest jeszcze za późno. '
|
|
 |
|
Nie potrafię zrobić tego z klasą. Nie umiem po prostu wyjść i zamykając za sobą drzwi, nie wybuchnąć płaczem. Nie poradzę sobie z udawaniem,że wszystko jest dobrze, a zerwanie nic dla mnie nie znaczy, bo znaczy tyle co koniec świata./esperer
|
|
 |
Nas dwoje nigdy nigdy nie powinno było się spotkać.Nigdy.Na wieki wieków nigdy.Nie żebym się uskarżała na ten niespodziewany uśmiech losu.
|
|
|
|