 |
 |
Usiądź koło mnie, i spójrz w moje oczy. A zobaczysz to, czego nigdy nie widziałeś. Ale.. nie przestrasz się, bo gwarantuję Ci, że tak smutnych oczu jeszcze nie widziałeś. Gwarantuję Ci, że nie będziesz z tego dumny. Może wtedy dotrze do Ciebie, że ranisz. Bo ja dzięki Tobie nie jestem już w stanie się podnieść. Mój świat po raz kolejny rozsypuję się na miliardy malutkich kawałeczków. A ja sama ich nie posklejam. Nie potrafię zszyć swojego serca, w które Ty wbijasz nóż każdego dnia. Nie potrafię już uśmiechać się przez Ciebie, bo nawet gdy chce się śmiać, to do oczu napełniają się łzy. Spójrz co ze mną zrobiłeś, zniszczyłeś mnie. I najgorsze jest to, że mimo ciosów ile mi zadajesz ja wciąż Cię kocham. Kocham Cię, choć nie powinnam, to jest najgorsze.
|
|
|
|
Nie mam siły'- mówię dusząc się płaczem, a moje ciało lekko osuwa się po ścianie. Jak boli, kurwa. Nie czuję nic, emocje, które zbierały się już tak długo puściły. Zagryzam wargi do krwi, i zaciskam pięści by jakoś powstrzymać łzy. Płyną one nurtem, aż do dołu i kapią na ubrania. Nie potrafię ich zatrzymać, ból jest za silny, by je powstrzymać. Ból, który wypełnia mnie po brzegi, jest silniejszy niż duma, która do tej pory pozwalała mi wszystko zakryć. - To uczucie. Okropne uczucie, jakby ktoś wyrywał Ci serce. - Umieram. Pierwsza myśl, która naszła. Wewnątrz wszystko umiera. To przez Niego. Przez chłopaka, który ponoć mnie kocha. Kocha tak, że za każdym razem zawodzi i rani tak bardzo, jak nikt inny jeszcze nie ranił. A tak nie można, nie można ranić osób, które sie kocha, nie powinno. A On? Zniszczył mnie. Doszczętnie mnie zniszczył.
|
|
 |
|
Twoje imię mnie prześladuje. Czy to znak że wrócisz? Czy po prostu znak że powinnam już o Tobie zapomnieć jak byś nie istniał? Łudzę się już rok że wrócisz, że pokochasz, że uszczęśliwisz mnie znowu swoją obecnością, swoim uśmiechem, swoimi oczami, swoją duszą. Ale czas się pogodzić że to tylko moja nadzieja, która tak na prawdę jest nawet niepotrzebna bo wiem nawet i wszyscy wiemy że nie wrócisz. Czas pogodzić się z tym że Twoja obecność w moim życiu już znikła. Czas dać nadzieje sobie że wróci moje prawdziwe JA. Czas przestać ranić osoby na których Ci zależy bo przecież to nie ich wina że odszedł. Czas po prostu się zmienić raz na zawsze :)
|
|
|
|
Usuwając Twój numer telefonu, usuwając Cię z fejsa ze znajomych nie usunę Cię z życia od tak. Potrzeba czasu gdy o nim zapomnę. Gdy zacznę żyć na nowo a już wgl zacznę komu kol wiek ufać na nowo. Trudno jest wymazać coś co uszczęśliwiało mnie każdego dnia gdy był przy mnie. Wspomnienia zostają nawet jeśli bym ich nie chciała pamiętać. Zostało po nim tylko kartka urodzinowa o której tylko od niego pamiętam tak dobrze. Został mi tylko głos jego w głowie który tak spokojnie do mnie mówi. Został tylko uśmiech w moich oczach gdy powiedziałam coś głupiego. Jego piękny uśmiech. Jego piękne oczy gdy się na mnie patrzał wtedy gdy byłam smutna... Kocham go bezgranicznie i bezwarunkowo. Za wszystko.
|
|
|
|
najgorzej kiedy uświadamiasz sobie, że to wszystko jednym wielkim żartem. a ty dla niego nigdy nic nie znaczyłaś, byłaś tylko eksperymentem nic nie wartym w jego życiu. dałaś się tylko nabrać na marne obietnice i to że Cię kocha. przecież żyje się kurwa dalej i nie warto się przejmować, prawda?
|
|
|
|
Przez cały dzień nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Dopiero wieczorem, słuchając muzyki, położyłam się na łóżku i chwyciłam telefon. Napisałam do niego. Napisałam jak bardzo tęsknię, jak mocno go kocham, jak ciężko mi oddychać, gdy nie mam go przy sobie. Zrobiłam to z nadzieją, że wróci. Nie wrócił.
|
|
|
|
Chcę się zrzygać, nie pamiętać, chcę wyjść chcę przeżyć. Zdecydowanie. Spaliłam tosty, wylałam herbatę, rozjebałam suszarkę i zalałam się trzykrotnie łzami, zmywając trzykrotnie chujowy makijaż. Czuję jakby coś w środku pękało i to sprawiało, że muszę płakać. Płakać by złagodzić ból. Mam dosyć kurewskiej nie wiedzy, chcę wiedzieć co mi jest. co wywraca moją psychikę do góry nogami.
|
|
|
|
Boli mnie każda komórka. Oczy pieką, a nogi nadal drżą, właściwie nie mogę na nich ustać. Kolejny raz w ciągu paru godzin łapie mnie arytmia serca. Jakbym miała się zaraz rozlecieć, rozpaść na części pierwsze. Wiem, że powinnam jeść ale od piątku przychodzi mi to z trudem, nigdy nie ma czasu, gdzieś to umyka, łapię się na myślach z przeszłości. Nie powinnam, to nie to, obiecuję.
|
|
 |
|
Myślę,że śmierć jest początkiem czegoś innego,czegoś nowego.Kończy pewien etap w naszym życiu,czasami nawet zamyka go na dobre.Zaczynamy żyć bez tej osoby obok,bez jej głosu,dotyku,zapachu.Funcjonujemy troszkę inaczej albo zmieniamy swoje życie o sto osiemdziesiąt stopni.Czasami łapiemy się na tym jak bardzo przywiązanie rządzi naszym życiem.Robimy dwie herbaty,po chwili uświadamiając sobie,że to zupełnie niepotrzebne,wybieramy numer,który jest już nieaktywny,chcielibyśmy coś powiedzieć,czymś się pochwalić,o czymś powiadomić,ale jest już za późno.Gubimy się w zwykłych czynnościach,w przygotowaniu kolacji,kiedy to ta druga osoba kroiła pomidory;w prowadzeniu auta,gdy to właśnie ona informowała nas czy z lewej jest wolne;w zakupach,kiedy dbała o nasze nierozgarnięcie i zawsze miała przy sobie sporządzoną listę produktów.Kiedy odchodzi bliski nam człowiek,cały świat diametralnie się zmienia.Człowiek,który pozostał,staje się kimś innym albo przestaje stawać się kimkolwiek w ogóle.[yezoo]
|
|
|
|
Poznając Ciebie nie wiedziałam ze można tak bardzo kochać kogoś. Nie wiedziałam że miłość aż tak bardzo boli. Przezywalam zauroczenia ale to było nic w porównaniu tego co teraz czuje. Nie rozumiałam ludzi którzy mieli depresje przez miłość ale teraz sama prze to przechodze mimo wiem ze nie powinnam nawet do tego dopuścić. Ludzie którzy nie przeszli przez prawdziwa miłość nawet nie wiedza jak czuje się ktoś kto kocha kogoś z całego serca. Nawet oddychanie przy nim jest lżejsze a teraz? Czasem nawet muszę zebrać sile żeby oddychać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
