 |
Znowu czuję, że nic nie jest takie, jak powinno. Nie potrafię opanować emocji, czuję ten nienormalny nacisk łez na powiekę, brak sił. Brakuje mi czegoś, dobrze wiesz, Ciebie. Nie chcę tak dłużej, tej nieświadomości, braku Ciebie, to mnie niszczy. Nic nie wysysa ze mnie uczuć, przeciwnie - one rosną, nie chcą zgasnąć. Trudno zmienić swoje przyzwyczajenia, usunąć komplikujące spokój myśli, te z Tobą. Wyrwałeś jednym chwytem i spaliłeś żywcem moje serce, które każde uderzenie dedykowało Tobie, czując się bezpiecznie, należąc do Ciebie. Zamienione w popiół ułożyło się w coś na kształt mięśnia, które tkwiło we mnie. Dlaczego nie zabrałeś łez, wyrywając mi oczy? Straciłabym spojrzenie na świat, który stracił kolor, pozostała szarość. Czarno-biały krajobraz, w którym brakuje Ciebie, samotność. Dzisiejszy dzień jest tym, w którym mogę oglądać zdjęcia, bez uśmiechu. To kolejny z rzędu dzień, kiedy muszę otrzeć łzy, z oka. Przepraszam, tak bardzo. Jestem tak słaba, wygrywa bezsilność.
|
Dodaj komentarz
