 |
|
kiedyś siedziało tam dwoje zakochanych. w ciszy rozmawiały ze sobą ich serca. a gdy te dwa serca powiedziały już sobie wszystko, mogły dzielić ze sobą wielkie tajemnice.
|
|
|
|
bogowie grają w kości i nie pytają wcale, czy chcesz przyłączyć się do gry. jest im obojętne, że właśnie porzuciłeś kogoś, dom, pracę, karierę czy marzenia. bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia, w którym każde pragnienie można osiągnąć wytężoną pracą i wytrwałością. bogowie nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość, ani oczekiwaniami. gdzieś we wszechświecie rzucają kości, i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać – to tylko kwestia szczęścia.
|
|
|
|
tak często Cię widzę, choć tak rzadko spotykam, smaku twego nie znam, choć tak często cie mam.. na końcu języka.
|
|
|
|
kochana, nie wszystko jest mejd in czajna. ; >
|
|
|
|
ludzie nie mówią Ci kim jesteś. Ty im to mówisz, pamiętaj.
|
|
|
|
noc gwieździsta, dama zasztyletowana, sztylet zakrwawiony. biel szczerniała. śmierć ożyła.
|
|
|
|
nigdy nie przestawaj się uśmiechać, nawet jeśli jesteś smutny, ponieważ nigdy nie wiesz, kto może się zakochać w twoim uśmiechu. (;
|
|
|
|
Pamiętasz ten moment, kiedy jako dziecko, w wieku koło siedmiu lat, malujesz obrazek i niebo to niebieski pasek u góry kartki? I wtedy przychodzi ten moment rozczarowania, kiedy nauczyciel mówi ci, że tak naprawdę niebo zajmuje cała wolną przestrzeń na rysunku. I to jest ta chwila, kiedy życie zaczyna być coraz bardziej skomplikowane i nieco nudniejsze, ponieważ zamalowywanie kartki na niebiesko jest raczej nużącym zajęciem.
|
|
|
|
Czyny są dobre, jeśli przyczyniają się do szczęścia, złe, jeśli przyczyniają się do czegoś przeciwnego. Przez szczęście rozumie się przyjemność i brak cierpienia, przez nieszczęście - cierpienie i brak przyjemności.
|
|
|
|
nikt tak pięknie nie mówił, że się boi miłości . ♥
|
|
|
|
Radość też boli. Ale to nic. Ból urzeczywistnia. Tylko on jest prawdziwy. Wszystko z niego: strach, rozpacz, tęsknota, której zabić nie można, bo przemyca się w kolorze oczu i zapachu. I dlatego jest wieczna, jak trawa.
|
|
|
|
"- co Ty tu robisz? - piję. - odrzekł Pijak. - dlaczego pijesz? - spytał Mały Książę. - aby zapomnieć. - odpowiedział. - o czym zapomnieć? - zaniepokoił się Mały Książę. - aby zapomnieć, że się wstydzę. - Pijak schylił głowę. - czego się wstydzisz ? - chciał wiedzieć Książę. - wstydzę się, że pije. - Pijak zakończył rozmowę i pogrążył się w milczeniu."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
