 |
|
zdawać by się mogło, że jest między nami coś więcej niż kilka spojrzeń, niż kilka czułych gestów, niż kilka chwil rozmowy. zdawać by się mogło, że to coś w rodzaju pożądania. zdawać by się mogło, że to coś, jakby miłość...
|
|
|
|
i może lepiej, że nie jesteśmy razem...
|
|
|
|
"życie toczy się dalej", takie słowa usłyszałam od lekarza, który prowadził mnie przez całą ciążę. życie toczy się dalej? jak może toczyć się dalej, kiedy ja straciłam najważniejszy skarb mojego życia. jak moje życie ma się toczyć dalej? zostałam z milionem pytań i brakiem odpowiedzi. leżałam na pustej sali, wokół słyszałam tylko płacz dzieci, które były przynoszone do swoich mam. mój mężczyzna mnie zdradził, moje dziecko nie żyje, a ja... a ja chce umrzeć, chce odejść. nic nie ma dla mnie sensu, żaden dzień nie będzie już dla mnie normalnym dniem. straciłam wszystko. Synka, Jego i siebie.
|
|
|
|
zniszczyłeś mi życie. zniszczyłeś mój światopogląd. zniszczyłeś moje marzenia. zniszczyłeś moje radosne dni. zniszczyłeś moje myślenie o rzeczach dla mnie ważnych. zniszczyłeś mi mój plan na resztę moich dni. zniszczyłeś moje relacje z innymi ludźmi. zniszczyłeś moje spojrzenie na świat. zniszczyłeś cały mój świat.
|
|
 |
|
Kobieta jest zaproszeniem do szczęścia. [Charles Baudelaire]
|
|
|
|
Słuchając pewnej piosenki wracają wspomnienia sprzed dwóch lat. To samo uczucie, ten sam ból i łza która spływa po policzku.. Nie masz do kogo się odezwać, do kogo napisać, nawet jak idziesz korytarzem ludzie się krzywo patrzą na ciebie. To nie jest miłe uczucie. Mimo wszystko wtedy i tak było lepiej, też byłam sama, też nie miałam do kogo się odezwać. Jak łatwo jest pokazywać, że wszystko jest dobrze, że jest idealnie. Niczym się nie martwię no i jestem szczęśliwa.. Łatwe? Z pozoru tak. Z czasem da się do tego przyzwyczaić i kiedy ktoś pojawia się w twoim życiu ty go odrzucasz, nie chcesz wpuścić do swojego życia, świata, bo przecież zawsze byłaś tylko TY, zupełnie sama... [jestemjakajestemxd]
|
|
 |
|
I pushed you away, although I wished you could stay.
So many words left unsaid but I'm all out of breath.. / Of Monsters And Men - Sinking man
|
|
|
|
And sometimes I find myself standing in the stairs
with eyes so blank and unsure,
realizing this is not where I want to be
and not where I want to go.. / Of Monsters And Men - Phantom
|
|
|
|
Cz. I
- Nie – chociaż wewnątrz mnie pączkuje inne słowo, musuje jak świeża woda tryskająca z ziemi. Tak, tak, tak.
- Dlaczego? – szepcze delikatnie Alex. Jego ręce znajdują moją twarz, koniuszkami palców muska moje, czoło, uszy, policzki. Każdy jego dotyk wywołuje ogień. Całe moje ciało płonie, w tej chwili oboje jesteśmy dwoma punktami tego samego jasnego płomienia. – Czego się boisz?
- Zrozum to. Po prostu chcę być szczęśliwa – udaje mi się z trudem wyszeptać. Mój umysł jest spowity mgłą, nie istnieje nic, tylko jego palce ślizgające się po mojej skórze, po włosach. – Chcę być normalna, jak wszyscy.
|
|
|
|
Cz. II
- Jesteś pewna, że takie życie cię uszczęśliwi? – Jego oddech pieści moje ucho i szyję, usta muskają moją skórę. I wtedy pojawia się myśl, że może rzeczywiście umarłam. Może ugryzł mnie pies, a potem dostałam w głowę i wszystko to jest tylko snem, a reszta świata zniknęła. Został tylko on. Tylko ja. Tylko my.
- Nie znam innego sposobu. – Nie czuję, żebym miała otwarte usta, nie czuję wychodzących z nich słów, ale jednak jakimś cudem ulatują w ciemność.
- Chodź, pokażę ci – odpowiada.
/ Lauren Oliver – [ delirium ]
|
|
|
|
Dodaj komentarz
