 |
|
Sześć liter jego imienia. Głębia oczu. Kolor włosów. Barwa głosu.
Odgłos bicia serca. Styl chodzenia. Słodki uśmiech. Delikatny dotyk.
Usta idealnie pasujące do moich. Ciepły oddech.
Zapach, który pozostawia na mojej koszulce.
|
|
 |
|
nadchodzą momenty, kiedy niesamowite ciepło oblewa wnętrze Twojego ciała, chcąc ugotować każdy z Twoich organów. serce zaczyna skakać jak wirująca pralka. chcesz krzyczeć, ale odbiera Ci mowę. pragniesz płakać, ale Twoje kanaliki łzowe odmawiają posłuszeństwa. rzucasz się w amoku, nie wiedząc co robić. patrzysz ślepo w jeden punkt, opadając z sił. nie potrafiąc uwierzyć w coś co Cię właśnie spotkało. budzisz się w środku nocy, oblana potem na dywanie, na który upadłaś z niemocy. rękawy brudne od tuszu. pod paznokciami tynk ze ścian. a podniesienie powiek staje się jedną z brutalniejszych rzeczy jakie Cię ostatnio spotkały. wehikuł czasu zabiera Cię do rzeczywistości, teraźniejszości nieusilnie każąc Ci z nią walczyć, wiedząc że nie masz najmniejszych szans bo chociażbyś spłonęła od wewnątrz, paląc każdy z własnych organów począwszy od serca uczucie przerażenia nie spłonie już nigdy.
|
|
|
|
To co jest przyczyną twoich najgłębszych cierpień, jest zarazem źródłem twoich największych radości.
|
|
|
|
Warto było się spotkać, aby dowiedzieć się, że istnieją takie oczy jak Twoje.
|
|
|
|
Nie martw się, on na pewno wróci, gdy już przestanie być dla Ciebie ważny.
|
|
|
|
a tak poza tym, to wcale nie jest ok, nie jest ok, cześć.
|
|
|
|
Potrzebuje czegoś, co zagłuszy to wszystko.
|
|
|
|
Obiecywałam sobie tyle razy,
że nigdy więcej za nim nie zatęsknię,
że nie dopuszczę do siebie myśli o nim
i że nie pozwolę sercu go kochać.
Ale ono jest takie nieugięte, broni swoich racji,
jakbym chciała odebrać mu coś niesamowicie ważnego,
a pragnęłam tylko wymazać go ze swojej pamięci.
Czy tak wiele oczekiwałam od swojego mięśnia sercowego?
Przecież powinno być moim sprzymierzeńcem,
działać w imię mojego dobra, a nie bronić jakiegoś faceta,
który je oczarował swoimi magnetycznymi oczami.
|
|
|
|
Nie lubię tych wieczorów, gdy skulam się pod kołdrą na łóżku,
przytulam do poduszki i usiłuję opanować myśli,
które rozpierdalają mi głowę.
|
|
|
|
Co mnie tu trzymało?
Nie wiem, chyba wiara w to, że będzie lepiej.
Teraz? Teraz to mogę umrzeć. Wszystko mi jedno.
|
|
|
|
Nic do Ciebie nie czułam, zanim nie zacząłeś pisać.
Pisać codziennie. A później przestałeś.
Teraz tak potwornie mi zależy. Tobie już nie.
|
|
|
|
i wiesz, chyba bardziej rozumiem fizykę, niż ciebie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
