 |
|
spędzali razem namiętne noce, Ich pocałunki były totalnie zachłanne. mówił Jej słodkie słówka. miała w podświadomości fakt, że dla Niego miłość jest równoznaczna z seksem, dzikością, erotyzmem. jednak liczyło się dla Niej tylko to, że Ją kochał. w sposób, w jaki rozumiał to uczucie.
|
|
|
|
trudno stwierdzić jaki miał dokładnie gust. raz widziano Go z dziewczyną latającą za piłką, z potem na twarzy, w kucyku i brudnej od ziemi koszulce. innym razem, szedł po mieście trzymając dłoń na tyłku jakieś tlenionej blondyny.
|
|
|
|
nigdy nie jest za późno. życie wciąż daje Nam nowe szanse.
|
|
|
|
a te bezwartościowe panienki znów patrzą na mnie z zazdrością i wciąż zadają sobie pytanie 'czemu Ona się uśmiecha?'. cóż, moje miłe, pan piękny ma dość sztuczności i chorych gierek. przyszedł czas na miłość.
|
|
|
|
nie pragnę krycia się po kątach. spotykania się pod niewiedzę rodziców, w środku nocy w najbardziej odludnym miejscu. nie bój się o mnie. dopóki jesteś, poradzę sobie ze wszystkim. pokażmy wszystkim jacy jesteśmy szczęśliwi. całujmy się bezwstydnie na środku korytarza, czy na chodniku. niech ludzie żałują tego 'nie mówiła/em, że tak będzie?' po Naszym rozstaniu.
|
|
|
|
a nuż, poczekam, może pokocha.
|
|
|
|
zawzięcie czekasz na moją porażkę. ostrzegałam, że On woli mnie od jakieś tlenionej niuni. i dla rozwiania Twoich przekonań, księżniczko, 'tleniona niunia' nie jest komplementem, więc nie dziękuj. i a pro po, nie oddam Ci Go bez walki, wiesz?
|
|
|
|
zbiegłam szybko do szatni, po kasę, którą zostawiłam w kurtce. siedział tam. byliśmy zupełnie sami. - siema. - rzuciłam. podniósł na mnie wzrok, po chwili wstając. drgnęłam, i zaczęłam szybciej przeszukiwać kieszenie. szybkim ruchem objął mnie w talii i obrócił ku sobie. spuściłam głowę. - puść. - poprosiłam cicho, próbując przełamać barierę mówienia, która utworzyła się w moim gardle. uniósł mój podbródek, po czym zaczął zachłannie całować. po jakieś minucie dobiegł mnie odgłos kroków. odepchnęłam Go od siebie. - nikt nie musi o Nas wiedzieć. - zdążył szepnąć mi na ucho. do szatni weszła kumpela, zapewne mnie szukała. spojrzała na Niego, i uniosła pytająco brwi. - no to pożyczysz mi ten podręcznik? oddam. - powiedział. kłamał równie dobrze, jak całował.
|
|
|
|
za oknem pada śnieg, w domu czuć powoli zbliżające się święta, w szkole tym bardziej. przygotowania idą pełną parą. na świetlicy uczniowie zawzięcie robią ozdoby. są organizowane konkursy. na najładniejszą szopkę, stroik, ozdobę świąteczną. a mnie dręczy tylko jedno. czemu przestałeś mnie kochać?
|
|
|
|
myślisz, że mając zarówno z tyłu, jak i przodu plecy, aparat na zębach, mocny głos i szeroki tyłek, pokocha Cię? no to powiem Ci, że nie znasz życia. i Jego. i zasad miłości w XXIw.
|
|
|
|
- a jakie jest Twoje największe marzenie? - zapytała mnie wychowawczyni. spojrzałam ku ławce w której siedział. złapał mój wzrok. uniósł brwi z tym cwaniackim uśmiechem. uśmiechnęłam się, wydając odgłos lekkiego westchnienia. pokręciłam głową, odwracając się do nauczycielki. nie mogłam dłużej patrzeć na Jego tęczówki, miały za dużą moc. - umrzeć. - odpowiedziałam.
|
|
|
|
rzuciłam Mu kolejną kartkówkę z niemca z oceną niedostateczną na kolana. - nie kumam tego, za cholerę, no! - wykrzyczałam. - spoko. kiedyś zrozumiesz i będziesz mieć same pozytywne oceny. - stwierdził sarkastycznie. - pff, kiedy? - zapytałam, udając, że Mu wierzę. - powiedzmy, że wtedy, kiedy przestanę Cię kochać. nigdy. - 'pocieszył' mnie. usiadłam obok Niego, i dałam buziaka. - jesteś cudowny, wiesz? - szepnęłam... a teraz? właśnie dostaję drugą szóstkę ze sprawdzianu. co się stało z naszą niekończącą się miłością? z Twoimi uczuciami? tymi... 'prawdziwymi'?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
