 |
|
zawisła nade mną przerażająca chmura niepewności.
|
|
|
|
mur,który zbudowałam, pękał w takim tempie, że nie mogłam go naprawić.
|
|
|
|
prędko wzniosłam w duchu mury. by jakos przeciwstawić się strachowi.
|
|
|
|
pogruchotane wspomnienia powoli zaczęły sie układać.
|
|
|
|
poczułam się oszukana, jak gdyby ktoś zepchnął mnie z wysokiego podium, nie ostrzegając co chce zrobić.
|
|
|
|
płakałam nad wyborem, którego miałam dokonać, i nad tym, ile mnie on kosztował.
|
|
|
|
czułam jak wrażliwość, którą wyłączyłam, aby przejść przez ten koszmar,powraca.
|
|
|
|
nie chciałam między nami żadnej więzi, ale jakimś cudem w moim sercu wszystko działo się na opak.
|
|
|
|
nie chciałam jej współczuć, nawet w najmniejszym stopniu.
|
|
|
|
chyba straciłam rozum,licząc, że nic się nie zmieni.
|
|
|
|
ciekawe czy jeszcze kiedyś, poczuję jego silny uścisk.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
