 |
|
Wszyscy żyjemy w rynsztoku, ale niektórzy z nas patrzą w gwiazdy. - Oscar Wilde
|
|
|
|
Wysłuchane modlitwy przynoszą więcej łez, niż te, które pozostają bez odpowiedzi.
|
|
|
|
Najbliżej klęski znajduje się sukces.
|
|
|
|
Nigdy specjalnie nie przekonywała mnie hinduistyczna i buddyjska idea reinkarnacji, muzułmańska idea raju pełnego hurys ani chrześcijańska idea zmartwychwstania ciała. Umrzeć to wyjść z czasu. Czas jest nawiasem, złudzeniem, marzeniem i być może kłamstwem. Mądrość ludowa wie to od zawsze: 'Gdy się umiera to na długo'. Umrzeć to wejść do wieczności. Kilka wiosen, kilka lat – i wieczność, na zawsze. Jaki jest status tej wieczności? Nie możemy tego wiedzieć. Lecz mamy prawo mieć nadzieję.
|
|
|
|
Bardzo lubiłem przeszłość. Zawsze wolałem przyszłość. Życie i czas upłynęły mi na czekaniu na coś innego. I dalej czekam na coś innego, co jest poza światem i poza śmiercią. Lecz na co?
|
|
|
|
Gdzie byliśmy przed narodzinami? Nigdzie. Gdzie będziemy po śmierci? Nigdzie. Przychodzimy z niebytu i wrócimy do niego, to bardzo proste. Byliśmy nieobecnością i niczym. Będziemy nieobecnością i niczym.
|
|
|
|
I to życie, takie długie, często bez końca, nagle okazuje się krótkie. Jest skończone. Odchodzi.
|
|
|
|
Ponieważ niewierzący czynią dobro, aby czynić dobro, nie troszcząc się ani trochę o pośmiertną nagrodę, jak można nie dostrzec, że – odwrotnie niż się sądzi – mogą oni dać nam lepszy przykład do naśladowania niż ktokolwiek inny? Niewierzący w Boga, nieoczekujący żadnej rekompensaty, przekonani, że pod koniec życia wkroczą do nicości, oni, którzy jednak kochaliby swojego bliźniego jak siebie samego i bardziej niż siebie samego, mają prawo do tytułu świętego. I tylko oni mogą mieć nadzieję, że zasiądą na zawsze po prawicy tego Pana, w którego nie wierzą.
|
|
|
|
Nie można mówić byle czego ani żyć byle jak. Życie jest krótkie, wieczność długa, a każdy z nas jest byciem-ku-śmierci: niemożliwe, żebyśmy się nie zastanawiali, co jest po drugiej stronie tego mostu, który mamy przekroczyć. Wszystko na naszej drodze zależy od niewiele znaczących zdarzeń – z wyjątkiem śmierci.
|
|
|
|
Żyć to umrzeć. A umrzeć to szczęście: śmierć może powołać do siebie tylko tych, którzy żyli. Jesteśmy zmarłymi w zawieszeniu. Proust mówi gdzieś w przejmujących słowach, o żywych jako o martwych, którzy nie objęli swoich funkcji.
|
|
|
|
Głupcy i mędrcy, wszyscy wiedzą, że pewnego dnia umrą. To wiedza twarda jak żelazo, lecz żeby móc dalej żyć, wszyscy udają, że o niej zapomnieli. Ludzie boją się śmierci i grzebią myśli o niej, tak jak grzebią swoich bliźnich. 'Na pogrzebach – pisze Bossuet z pewnego rodzaju brutalnością – słychać tylko słowa zdziwienia tym, że dany śmiertelnik umarł'.
|
|
|
|
To czego ludzie nie rozumieją, zrzucają na moce, które nazywają bogami. W ten sposób rozegrała się ogromna część naszej historii. Można by niemal powiedzieć, że jedna z głównych ludzkich czynności polega na wymyślaniu religii.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
