 |
|
Tak Jakoś daleko nam Do Siebie
|
|
|
|
"Tak bardzo bym chciała, abyś odgadł wszystkie moje myśli"
|
|
|
|
"Tak się płacze tylko wtedy kiedy kocha się kogoś, kogo kochać się nie powinno."
|
|
|
|
"Chciałabym, abyś podarował mi minutę. Minutę życia "tylko" z Tobą. "
|
|
|
|
"Otwierasz moje serce na miłość, nie pytając o pozwolenie - tak bezczelnie pozwalasz mi się zakochać w Tobie po raz kolejny."
|
|
|
|
"Pomiędzy każdym słowem, pomiędzy wierszami, czytam Ciebie, czytam dogłębnie, bez wstydu, uprzedzenia. Jesteś tylko Ty. "
|
|
 |
 |
Wiesz, jestem w takim momencie, że nie żałuję. Gdybym nie spróbowała z Tobą, nadal myślałabym, że czekałaby na nas cudowna, wspólna przyszłość. Patrzyłabym na Ciebie sercem, a nie rozumem, czyli właściwie byłbyś bez wad. Nie sparzyłabym się na Tobie tak mocno, więc nadal nie umiałabym trzymać tego zdrowego dystansu. Nie mogę żałować tego co było, bo choć gorzka, to nadal lekcja, prawda? Sam pokazałeś mi, że nie mamy żadnej wspólnej przyszłości, dzięki czemu mogę iść do przodu bez uczucia, że mogłam coś zrobić, ale machnęłam na to ręką. Miałam, straciłam, zdarza się. Właściwie otworzyłeś mi drzwi do tego szczęścia, którego Ty nie mogłeś dać./esperer
|
|
|
|
"P.S. I nie śnij mi się tak, proszę! Nie dlatego że nie wypada, ale dlatego że mnie tym zabijasz ”. / J.L.Wisniewski
|
|
|
|
Wsuń mi ten pierścionek na palec i zaręcz się ze mną. Na cale życie. Albo chociaż na siedem dni. Tyle czasu trwa prawo do zwrotu w sklepie jubilerskim. Podaruj mi siebie na ten tydzień. Zacznij ze mną Nowy Rok. Chociaż raz. / Janusz Leon Wisniewski
|
|
|
|
Tak dziwnie smakuje ta nienawiść względem Niego. Chociaż nie ma go już od ponad trzech lat w moim życiu, to wciąż czuję, że gdyby wrócił, gdyby się do mnie odezwał cały mój dotychczasowy świat ległby w gruzach. Był dla mnie kimś kogo nie można było nigdy zastąpić i chyba nigdy nie będzie można. Był takim moim oczkiem w głowie, cząstką szczęścia, miłości. Był dla mnie przyjacielem, bratem. Zawsze zabierał mnie w nietypowe miejsca i mówił, że tylko mi je pokazuje. Mówił i mu wierzyłam, bo nie chciałam sprawdzać, na ile prawdziwe są słowa płynące z Jego ust. I choć dzisiaj patrzę na dawne życie z dystansem, to nadal czuję w sercu pustkę, której nikt nie jest w stanie wypełnić. Nadal po moim wnętrzu rozlewa się smutek oraz ból rozpaczy, której nie jestem w stanie odsunąć od siebie. Może to zbyt silne uczucie było, a może tylko przywiązanie?/remember_
|
|
|
|
Dodaj komentarz
